Wat is Additief Proces

Additief materiaalproces, ook bekend als additieve productie, omvat het gebruik van 3D-printers om een ​​vast object te creëren van een 3D-model. Het proces omvat het laag voor laag toevoegen van het materiaal of filament en vervolgens het gebruik van een fusing applicatie, zoals een verwarmde printkop of laser, om de lagen aan elkaar te binden. Het eindresultaat is een 3D-geprint object dat een exacte replica is van het originele 3D-model.

Additive manufacturing, ook bekend als 3D-printen, is een proces waarbij objecten worden gemaakt door materialen samen te voegen op basis van 3D-modelgegevens. Dit proces omvat het toevoegen van lagen materiaal bovenop elkaar, in tegenstelling tot het verwijderen van materiaal in subtractieve fabricagemethoden. Deze definitie wordt verstrekt door de ASTM-vereniging.

Om het additieve productieproces te voltooien, moeten er verschillende stappen worden gevolgd. Deze omvatten het verwijderen van de build, waarbij al het extra materiaal van het object en het bouwplatform wordt verwijderd. De volgende stap is het scheiden van onderdelen, waarbij het object van het bouwplatform wordt gehaald, de onderdelen worden gescheiden en alle ondersteunende structuren die tijdens het bouwproces zijn gebruikt, worden verwijderd. Ten slotte moeten de objecten worden ontbonden door ze in een oplossing te weken om overtollig bindmiddel te verwijderen.

De additieve methode verwijst naar een techniek die wordt gebruikt om reactietijdgegevens te analyseren en vast te stellen of twee variabelen dezelfde of verschillende verwerkingsstadia beïnvloeden. Wanneer twee variabelen verschillende stadia beïnvloeden, worden hun effecten als additief beschouwd. Omgekeerd, wanneer twee variabelen hetzelfde stadium beïnvloeden, zijn hun effecten interactief.

Fused Deposition Modeling (FDM)

FDM wordt beschouwd als het beste additieve productieproces vanwege het brede gebruik en de mogelijkheid om materiaal laag voor laag te extruderen om producten en prototypes te creëren. Bovendien ondersteunt FDM het gebruik van echte technische kunststoffen, waardoor het een populaire keuze is onder fabrikanten.

Het protocol dat voornamelijk wordt gebruikt voor additive manufacturing staat bekend als het Additive Manufacturing File Format (AMF).

Directed Energy Deposition (DED)

Van de verschillende additieve productieprocessen wordt DED beschouwd als de snelste methode voor het produceren van metalen onderdelen. Bovendien resulteert het smelt- en koelproces dat betrokken is bij DED in de creatie van dichte en functionele eindproducten.

De vier additieve technieken die worden gebruikt in lasergebaseerde bio-applicaties, zijn gecategoriseerd op basis van hun patroonvormingsmechanisme. Deze technieken omvatten lasersinteren, laserschrijven, laseroverdracht en stereolithografiemethoden.

Het tegenovergestelde van het additieve proces staat bekend als subtractieve fabricage. Dit proces omvat het verwijderen van delen van een materiaal door middel van snijden of machinale bewerking, in plaats van het toevoegen van lagen.

Additive layer verwijst naar het proces van het creëren van producten door lagen op elkaar toe te voegen op basis van een digitaal model. Deze methode verschilt van conventionele fabricagetechnieken waarbij materiaal wordt verwijderd, zoals het bewerken van metalen onderdelen. ABS, PLA, PVA en polycarbonaat zijn de belangrijkste plastic materialen die worden gebruikt bij additive manufacturing.

De reden om 3D-printen additief te noemen, is dat het de geleidelijke toevoeging van materiaallagen omvat om een 3D-object te produceren. Subtractive fabricagetechnieken omvatten daarentegen het uitsnijden van een eindproduct uit een groter materiaalblok. De additieve benadering van 3D-printen resulteert in minimale materiaalverspilling, waardoor het een milieuvriendelijke optie is.